alexbluessy

... Kto wymyślił ten pokopany plan Eljot, co???!!! Rozbity tydzień, a w ogóle to nie wiem czy ja jestem na studiach wieczorowych czy nocnych. Godziny zajęć wskazują na tą drugą opcję Aniele Mój. Będę musiała ryć, ryć i jeszcze raz to samo żeby po pierwszym semestrze przenieść się na dzienne. Oby się udało...

I tak:

we wtorek: 16:45 – 18:15 łacina

            18:30 – 20:00 praktyczna nauka języka rosyjskiego (praca z tekstem)

w środę:             16:45 – 18: 15 PNJR – wymowa

            18:30 – 20:00 PNJR – mówienie

                    20:00 – 21:45 wstęp do językoznawstwa (wykład)

w czwartek: 15:00 – 16:30 PNJR – wymowa

                    16:45 – 18:15 język angielski

                     18:30 – 20:00 PNJR – pisanie

w piątek:       16:45 – 18:15 wiedza o historii i kulturze Rosji (wykład)

                     18:30 – 20:00 wstęp do literaturoznawstwa (wykład)

Genialne po prostu. Sprawdziły się słowa Esia, że on będzie przyjeżdżał do mnie po pracy, a ja akurat na zajęcia będę szła. No, ale jak się do mnie wprowadzi na te dwa tygodnie to ja będę wracała, a w domku będzie czekał Esio z kolacyjką...

Rany, Aniele Mój, o czym ja gadam w ogóle???

... fakt, Esio dostał pracę. Ten to ma szczęście. Poszedł na rozmowę i zaczyna od poniedziałku. Zazdroszczę mu trochę, bo u mnie jak mi (ODPUKAĆ) bank nie da kredytu to będzie bryndza. Bo o pracy to raczej nie mam co marzyć przy takich godzinach zajęć. Eh...

A wiesz jak ja się dziś zdenerwowałam??? Dostałam smsa od Esia, że ma tą pracę, ze zaczyna od poniedziałku, ale że musi poduczyć się konstrukcji żelbetonowych (licho wie co to za jedne), ale że w sopocie to sama przyjemność. Ten „sopot” mi tu nie pasował. To zaraz się go zapytałam czy ma zamiar wyjechać i o jaki „sopot” chodzi. Odpisał, że nigdzie nie wyjeżdża, że mam się nie martwić bo wszystko jest okej.

Bo już się bałam, że nie dość że mam kompleks wyjeżdżającego ojca to jeszcze nabawię się kompleksu wyjeżdżającego faceta. A to byłby koniec...

Z Moim Kochaniem zobaczę się dopiero w niedzielę. Jutro ma zjazd na uczelni, a dziś umówił się z kolegami. Jak ja mu powiedziałam, że siedzę w domu (bo kilka dni go wkręcałam, ze zaraz po pierwszych zajęciach idę pić na tę okoliczność) to od razu zapytał czemu tak zrobiłam bo on przecież spotkałby się ze mną a nie z kumplami. Hm... no to miłe bardzo było, usłyszę takie coś. Powiedziałam Esiowi, że musi odpocząć od mojej wrodzonej wredoty i tak dalej. On się tylko zaczął śmiać i powiedział „oj misia, misia”.

... kurcze, jego praca, nasze wspólne studia spowodują, że będziemy się mijać. Chyba, ze co drugi weekend nam zostanie. Bez sensu coś takiego... Tylko, ze i tak go kocham. I nie czuję tej zazdrości, ale radość, ze mu się udało. Wiem, ze mi też się uda. Uda mi się bo mam jego i motywację. Mam szczęście, wytyczone cele i Kogoś obok siebie.

Żebym miała ten kredyt i pracę już jakąkolwiek to byłoby super.

Hm, dziwnie mi się widzi zachowanie A., wiesz Eljot??? Pyta jak mi się z Esiem układa, ale takim tonem jakby liczyła, że w końcu jej powiem, ze źle/nie dobrze i tepe. Dlaczego ona tak się zachowuje??? Sama o swoim chłopaku nie wiele mówi... jeśli w ogóle mówi.

W moim Instytucie podoba mi się jak dotąd jego żółto – niebieskie wnętrze. Bo plan na razie zryty jak nie wiem, na właściwe grupy dopiero nas podzielą, a wykładowców też dopiero od wtorku poznawać będę.

Jutro wybieram się na Bielany (choć nie wiem po co bo kasy i tak nie mam a tak tyle pokus...) i do nowego mieszkania moich wakacyjnych współlokatorek. Może spotkam się z E. Tylko ona jakoś na smsa nie odpowiada.

Spać mi się strasznie chce Aniele Mój... Idę się położyć, poczytać gazetę.

... o jak mi błogo Aniele Mój...

Mój Mężczyzna przed chwilą wyszedł, wypiwszy uprzednio kawę i wyściskawszy mnie tak, że bardzo się zdziwię jak nie znajdę żadnego siniaka.

... kawka pachnie i budzi, bułeczka się w ustach rozpływa, nawet radio mnie dziś nie drażni. I ten deszcz za oknem... Jak wczorajszego wieczora, kiedy leżeliśmy z Esiem przytuleni. Gary Moore wygrywał swoje bluesy, świeczka pachniała żurawinowo (Cranberry by Rossmann)

E.: Lubię rak z tobą leżeć, wiesz??? nawet mówić mi się nie chce wtedy.

Ja: To chyba dobrze świadczy, prawda???

E.: Pewnie, że tak mój aniołku.

... kurcze, pierwszy raz nazwał mnie aniołkiem. Nigdy tego nie robił. Wydaje mi się, że Esio jakby coraz bardziej się otwierał. A co ja na to??? Cieszę się, bardzo się cieszę.

Wczoraj powiedziałam mu, że myślę o zapisaniu się na weekendową grupę terapeutyczną. Chciałabym zwalczyć syndrom wyjeżdżającego ojca. Moje Kochanie zapytało czy jego ten syndrom też dotyczy, czy boję się że mnie zostawi, zniknie i tak dalej. Nie zaprzeczyłam. To już dużo, jeśli wziąć pod uwagę moją skrytość. Przecież do tej pory tak do końca odkrywałam się tylko na Blogu. Jeśli zaczynam mówić pewne rzeczy Esiowi to dużo znaczy, mam nadzieję, że zaczynam mój syndrom zwalczać.

Mój Chłopak zresztą też wczoraj mi powiedział, że już mógłby mi powiedzieć wszystko co chcę. Jeśli chciałabym kiedyś zadać mu jakieś pytanie mam się nie krępować i pytać, on odpowie – jest na to gotowy. Już gotowy. Tak powiedział.

Czekaj, czekaj Eljot, a może... Może on zaufał, co??? to znaczy może nauczył się na nowo ufać. Tak bardzo bym tego chciała, chciałabym żeby czuł się bezpiecznie...

... wczoraj było tak cudownie. Dawno się tak nie czułam. Motylki i takie fajne drżenie pojawiło się już w domu. Wszystko domagało się wyjścia z mieszkania, ale byłam z Kochaniem umówiona dopiero na 19. Z trasy wypadły dwie „szóstki” i jeden „128”. Przy okazji było zimno i siąpił deszczyk. Czekałam, wkurzałam się i nawet nie wiedziałam, że Esiowi też autobus nie przyjechał i że spóźni się jeszcze bardziej ode mnie.

Czekałam na przystanku na Drobnera, marzłam i marzyłam tylko o gorącej herbacie. w końcu się doczekałam... Jak Esio zobaczył zapałki wydał okrzyk radości, na jego buzi pojawił szeroki uśmiech, a potem stwierdził, że „są zajebiste” i że bardzo się cieszy i bardzo dziękuje. A zaraz zaczął się zastanawiać jak je ustawić w swoim pokoju żeby były widoczne dla odwiedzających. Pudełko ozdobne, główki zapałek kolorowe czyli w sumie można je lekko wysunąć z pudełka żeby oczy cieszyły. Pojawił się też problem: co i jak zadziałać żeby rodzina się nie podczepiła kiedy w domu skończą się zwykłe szare zapałki. No, ale to już Esia kłopot.

Nie sądziłam, że aż taki entuzjazm wzbudzi 0,2 kilogramowe pudełko zapałek, wiesz Eljot??? Wyściskał mnie, wycałował i dumnie niósł torebkę z której jasno wynikało, że znajduje się w niej zegarek Swatcha.

... a potem się zaczęło. Na przejściu przy Grodzkiej, zaraz naprzeciwko Uniwersytetu zgubiłam obcas od moich kozaczków. Dobrze, ze go znaleźliśmy. Iść za bardzo nie mogłam i zostały dwa wyjścia: albo wracać do domu, albo poszukać kiosku gdzie mają Super Glue, Kropelkę czy coś takiego. Ja zostałam, Esio poszedł na „łowy”. Wrócił z klejem i przez następne kilkanaście minut siedzieliśmy na ławce męcząc się z obcasem. Przy okazji Esio przykleił się bluzą do swoich spodni. Nawet przyjemnie się siedziało...

Jak już mniej więcej obcas się trzymał ruszyliśmy. W końcu nie po to wyszłam z domu, wynalazłam z pomocą D. knajpę żeby teraz wracać do domu z powodu jakiegoś głupiego obcasa, right??? (Jak już byliśmy naprzeciwko drzwi znowu jego część się odkleiła, ale teraz to „se mógł”)

Przez chwilę zwątpiłam czy w „Herbacianym Świecie Chin” znajdzie się miejsce, ale nie było tak źle. Ulokowaliśmy się pod ścianą, wokoło roznosił się smakowity zapach, z głośników sączyła spokojna muzyka, zewsząd dobiegały strzępy rozmów. Kelnerka przyniosła nam kartę i zaczęło się wybieranie. Byliśmy pod wrażeniem niskich cen. Nie tylko ze względu na nie, ale też na rewelacyjny klimat miejsca szczerze je wszystkim polecam. Najpierw wybraliśmy herbatki. Ja piłam czarną waniliową (Mały ogień), a Moje Kochanie czarną z orzechami i sezamem (Mądry umysł czy coś takiego). Dań, na które mieliśmy największą ochotę już niestety nie było i musieliśmy zmienić zdanie, ale nie było źle. Pierogi z grzybami Mung + słodko – kwaśny sos (ja) i pierogi z wieprzowiną i żeńszeniem + ostry sos (Esio). Do tego soja w pięciu smakach. Mniam mniam.

Aż żal nam było wychodzić, tak było przyjemnie. Klimatycznie, romantycznie i w ogóle bardzo... bardzo nastrojowo. W międzyczasie dowiedziałam się, że Esio przez dwa dni wkręcał swoją mamę, że się do mnie wprowadza. Biedna mama Esia, uwierzyła w to i próbowała mu ten pomysł wyperswadować, ale Moje Kochanie szło w zaparte. Na szczęście koniec końców przyznał, że żartował. Ale już sobie wyobrażam jaką minę musiała mieć mama Mojego Mężczyzny. Jak mi to wszystko wczoraj opowiadał to śmiałam się okropnie. Ten to jest bajerant...

Mnie wspomniał, ze kiedyś wprowadzi się do mnie na dwa tygodnie i zobaczymy jak nam się będzie razem żyło. Jak dla mnie pomysł super. Nie wiem czy brać to na poważnie, czy nie... W sumie to i tak za wcześnie na takie decyzje czy deklaracje – jak zwał, tak zwał, nie mniej wczoraj Esio powiedział, że jak kiedyś razem zamieszkamy to będziemy się ścierać. A wiesz o co??? O to czy monitor zostawić w tryb czuwania czy nie. Great, prawda??? Ojej, bo ja to straszna jestem pedantka i w ogóle wszystko u mnie ma swoje miejsce i tak dalej, zresztą sam wiesz najlepiej. Jak nie korzystam z komputera to go wyłączam, nawet na 20 minut. Na noc absolutnie nic przy nim nie może się świecić, listwę przepięciową też bym najchętniej wyłączyła, ale nie chcę przesadzać. I o to właśnie będziemy się z Esiem ścierać. O stan czuwania monitora... W jednej rzeczy się zgadzamy. Oboje mamy świra na punkcie wyglądu pulpitu. Jak przypadkiem klikniemy na „szereguj ikony” to bardzo się złościmy, a potem siedzimy i ręcznie je co do milimetra ustawiamy. Porządek musi być, nie??? Się dobraliśmy, a już myślałam, że tylko ja mam taki odchył z tymi ikonami.  Trafił swój na swego...

... acha, w tej chińskiej herbaciarni byłe też desery, ale czasu już by nam nie wystarczyło bo oni o 22 zamykają. Poszliśmy więc do McDonalds’a na shake’a i ciastko. Wypiliśmy, zjedliśmy i pojechaliśmy do domu. Mojego rzecz jasna.

Po raz kolejny odpadł obcas, będę musiała go zanieść do szewca. Ale na szczęście blisko już było do domu tak więc wsparta na esiowym ramieniu jakoś pod drzwi zakuśtykałam. Po drodze zahaczyliśmy o Żabkę bo Moje Kochanie miało olbrzymią ochotę na Pepsi.

(Nawet dobrze się złożyło jej resztkami wyczyszczę przypalony garnek. Patent sprzedał mi chłopak Esia siostry, zobaczmy czy poskutkuje...)

I Gary Moore zaczął wygrywać bluesy, świeczka zaczęła pachnieć i dawać takie kojące światło i ciepło. Choć to ostatnie zdecydowanie lepiej wychodziło ramionom Esia. Zauważyłam, że coraz szybciej i spokojniej zasypiam przy nim. Że już wiem, jak się ułożyć, że się boję. Oj nie, przecież mi nie chodzi o to, że ja się Esia boję. Mówię o tym, że miałam problemy z zaśnięciem, a od jakiegoś czasu zauważyłam, że one zanikają. Bardzo mnie to cieszy.

Dziś się nie spotkamy. Ja muszę pozałatwiać sprawy uczelniane, a po południu lecieć na zajęcia. Esio ma kolejne job interview. Jutro i w niedzielę ja się lenię, a on zaczyna zajęcia na uczelni. Jutro też się nie zobaczymy, jeśli będzie zmęczony to w niedzielę też do mnie nie przyjedzie...

Wytrzymam??? Wytrzymam(y). Mam nadzieję. Odpoczniemy od siebie, zatęsknimy. A kiedy w końcu się spotkamy to go czymś zaskoczę. Nie wiem jeszcze czym. Strojem, uczesaniem... Pomyślę. Wczoraj rozmawialiśmy o moich spódniczkach. Chciał żebym mu pokazała jakie mam.

Ja.: Pokażę ci i co??? Będziesz wszystko wiedział.

E.: A chcesz mnie zaskakiwać???

Ja.: No, a nie chcesz być zaskakiwany???

E.: Pewnie, że bardzo chcę. Super...

I ten czas bez Esia spędzę na obmyślaniu kolejnych zaskoczeń. Tylko z myślą o nim i tylko dla niego. On mnie też ostatnio coraz bardziej zaskakuje tym, co mówi. Tylko szkoda, ze ciągle nie mogę znaleźć w sobie tyle odwagi żeby mu powiedzieć...

... jaki spokój w mieszkaniu, nie Eljot??? Radio cicho gra, chłopaki jeszcze śpią. Tak, jakbym była sama ze sobą w swoim mieszkaniu. Deszcz też przemiło stuka w szyby. Aż żal wychodzić z ciepłego domu, ale jak mus to mus. Trzeba jechać do pani dyrektor, potem do dziekanatu, załatwić papiery  na kredyt w banku i opłacić w PTTK kurs pilotów i kupić bilet. A przede wszystkim na 16 zdążyć na rozpoczęcie zajęć. Zapowiada się intensywny dzień, ale to dobrze.

Studenci mają zdecydowanie za długie wakacje...

O, Mama wysłała smsa: „Powodzenia w nowej szkole. Nie zapomnij worka z kapciuszkami... Buziaki.”. Hahaha. Kochana rodzinka.

I tak dziś na 16 maszeruję na ulicę Pocztową. Dostanę rozkład zajęć i pewnie już jakieś zajęcia będą. Mam już legitymację i kurcze, nawet sobie Aniele nie wyobrażasz jaka to ulga jeździć na ulgowych biletach. Indeks dostanę jak pani dziekan podpisze, czyli za jakiś czas. I git

Przed zajęciami muszę jeszcze do banku wstąpić co by mi nadal konto studenckie prowadzili, jutro wezmę z dziekanatu druk potrzebny do kredytu. Jak mi go przyznają to będę bardzo happy.

Dobra to teraz czekamy na A. i coś jemy Eljot, a potem oddajemy ostatnim chwilom błogiego relaksu, right???

Dziś dzień mojego Mężczyzny Eljot. To znaczy niby Dzień Chłopaka, ale jak ma się tego wybranego to tak, jakby to był jego dzień prawda???

... wczoraj wpadłam na pomysł. Już Ci chyba o nim mówiłam, prawda??? Moje Kochanie dostało już e-kartkę, a wieczorem dostanie 0,2 kilograma zapałek. No bo on ciągle wydaje pieniążki na zapalniczki albo zapałki właśnie to pomyślałam, że taniej mu wyjdzie jak sobie będzie pudełeczko uzupełniał... Już się nie mogę doczekać aż zobaczę jego minę. Dostać tysiąc zapałek to nie byle co hahaha.

No co??? Wykazałam się pomysłowością i jakimś rodzajem szaleństwa, nie???

... ta wczorajsza sytuacja z panią dyrektor trochę mnie przybiła, ale dobrze jest. Już jestem spokojna i jutro będę miała wszystko załatwione. Taka perspektywa bardzo mi się podoba. Poza tym dziewczyny też bardzo skutecznie poprawiły mi humor. Powiedziały, że przecież nikt mnie tak sobie, z dnia na dzień z listy nie skreśli, że to przecież odpowiednia procedura musi być przeprowadzona i tak dalej. A potem obejrzałyśmy film i wypiłyśmy wino bo one już dziś się wyprowadzają. Tak na pożegnanie było, ale za jakieś dwa tygodnie robimy u nich parapetówkę.

... Aniele!!! Czy ja Ci mówiłam, że pójdę siedzieć za branie łapówek??? A Esio niedobry powiedział, że nie będzie mi paczek do więzienia przysyłał. A wiesz jaka to łapówka??? Takie fajne coś do postawienia. Dostałam od nowych (współ)lokatorów. Powiedzieli, że jestem czymś w rodzaju władzy(???) i chcą się „wkupić” w łaski. Miłe to bardzo, taki gest. Mam nadzieję, że dobrze nam się będzie mieszkało.

A Esia to zabieram do Herbacianego Świata Chin. Mimo, że to jego dzień ja dziś prowadzę. Knajpę poradził mi Wirtualny Znajomy, dzięki mu za to. Ja prowadzę, i ja stawiam. Wieprzowinę na ostro na przykład. Tylko żeby ciacha dobre tam mieli...

Jeszcze musze się na bóstwo zrobić, dwie godziny mi zostały do wyjścia...

My Man, Mon Homme, Mój Mężczyzna.

Kocham go...

... wczoraj dla rozładowania nastroju zadzwoniłam do A. Pogadałyśmy chwilę, zaraz potem wysłałam N. smsa zapraszając ją na ryż i herbatkę. Nie odpisała od razu, nie przyszła, nie zadzwoniła mimo, ze mieszka tylko dwa piętra niżej.

Zdołowałam się. ale po chwili usłyszałam knocking on my door. To sąsiadka przyszła z pytaniem czy zaproszenie jeszcze aktualne.

Jasne, że było aktualne. Pokazałam jej zdjęcia z gór, pogadałyśmy chwilę, a potem pomyślałyśmy, ze skoro obie mamy „wolny” wieczór to obejrzymy jakiś film. Najlepiej lekki, ale mądry.

„Nigdy w życiu” wydał nam się najtrafniejszy. Oj wiem Eljot, że ja już to kilka razy widziałam. Ale oglądanie jakiegokolwiek filmu w towarzystwie to nie to samo, co w pojedynkę, nie???

Stwierdziłyśmy, że zrobimy sobie mocnego, gorącego kakao, jakieś kanapki i oglądamy. Skoro Esio nie dał znaku, że przyjedzie to pewnie nie przyjedzie.

... włożyłyśmy płytę do napędu, wypiłyśmy po kilka łyków kakao, przeleciały początkowe napisy i odezwał się domofon. Wiedziałam!!!

Nie powiem, że się nie ucieszyłam, ale już się nastawiłam na wieczór w towarzystwie N. i Danuty Stenki. Cóż...

Ma Moje Kochanie szansę na pracę, w czwartek ma drugą rozmowę – fajnie. Ja w piątek zaczynam zajęcia, a jeszcze nie zapłaciłam czesnego. Ciekawe kiedy rodzice zamierzają mi kasę na konto przesłać...??? Dobrze, że Esio powiedział, że mając kartę Euro>26 nie muszę wykupywać ubezpieczenia na uniwerku, tyle dobrego, że zaoszczędzę trochę grosza.

Zmyłeś się Aniele to nie wiesz jak minął mi wieczór. Nie chciałeś przeszkadzać??? A, no to wszystko wyjaśnia. Było słodkie nic nierobienie. Leżeliśmy i rozmawialiśmy. Na szczęście  Esio powiedział, że nie chce adresu mojego Bloga, a mówił o nim żeby się podroczyć. Hm... Powiedział, że nie chce wiedzieć co tam jest. I bardzo dobrze. Podał mi hasło na swoje konta pocztowe, ale na cholerę mi one??? Jeszcze nie zwariowałam żeby włazić na e-mailową skrzynkę swojego faceta. Bez przesady, choć wiem, że są takie co podobne rzeczy praktykują. Trochę wiary i zaufania trzeba mieć.

E.: kochasz mnie? Zakochałaś się we mnie?

Ja: Zadajesz trudne pytania, wiesz?

E.: Wiem. Ale odpowiedz.

Ja.: Co mam ci powiedzieć?

E. Czy coś do mnie czujesz.

Ja. Tak, czuję coś do ciebie...

E. To bardzo się cieszę. Moje kochanie... Jutro postaram się „machnąć” „Samotność...”

Ja. A w czwartek mi ją zrelacjonujesz. Jestem ciekawa twojej opinii. No, oczywiście jeśli do tego czasu mnie nie rzucisz...

E.: No coś ty misia, nawet nie żartuj w ten sposób. Na mnie takie rzeczy nie działają. A poza tym jak mógłbym cię zostawić, co?

Ja: ...

A potem to rozmowa toczyła się bez słów. Dzisiaj od siebie  odpoczywamy Aniele. Zresztą jak zacznie się szkoła i praca to nie będziemy się tak często widywać. To będzie straszne!!!

.................................

... strasznie tak bardzo nie było bo moja sytuacja życiowa zmusiła nas do spotkania.

Ale od początku Eljot.

Wyszłam z domu wcześnie rano bo chciałam załatwić to i tamto...

... (Posłuchaj jak deszcz cudownie stuka o szyby...)

No, chciałam lekarzy odwiedzić. A przy okazji wstąpić do byłej pracy mojej mamy, żeby laryngolog zobaczył co i dlaczego szumi mi w uszach. W takim dobrym nastroju rano przecież byłam. Zjadłam pyszne grzanki, popiłam pyszną herbatą, wzięłam śliczną nową torbę i poszłam.

Kupiłam super jeansową spódniczkę, pomyślałam, że Esiowi powinna się podobać jak jutro go namówię na wyjście do Coffee Heaven. Może w końcu da się naciągnąć, tym razem ja stawiam.

Potem Esio mi powiedział, ze mam kupić jeszcze tą „zajebiście krótką” w kratkę. Nagła zmiana frontu??? Nie wnikam w każdym razie. W końcu kobieta ma być ozdobą  mężczyzny, ma przy nim błyszczeć. Jak będę miała kasę to ją kupię, pewnie, tylko niech potem Mój Mężczyzna nie mówi, że jest zazdrosny czy cuś.

... dowiedziałam się o kurs pilotów, wiesz??? Przez PTTK załatwię sobie kurs w Logos Tour. Mają dobrych prowadzących i cena też przystępna – 620 złotych. Z czego 60 to zapisowe, a resztę można na dwie raty rozłożyć. Taka opcja bardzo mi odpowiada, tylko żeby wszystko w końcu się ułożyło. Znowu chodzę wygięta w znak zapytania, znowu mi się zakręty na drodze pojawiły, znowu się denerwuję i krzyczę pytaniami typu „kiedy to się w końcu skończy???!!!”.

W każdym razie jak zapłacę wpisowe to zaczynam naukę 23 października, kończę ją 31 stycznia. W tym czasie mam 120 godzin zajęć, wycieczkę pieszą po mieście i jedną weekendową do Czech albo Niemiec. Nauczą mnie psychologii grupy i pracy z mikrofonem. A potem czeka mnie egzamin przed wojewódzką komisją, ale jest do przejścia więc się tym nie martwię akurat. Oby...

Potem poszłam do Rossmanna na Ruskiej. Wybrałam farbę do włosów, maszynkę do golenia i żurawinową świeczkę. Kiedy płaciłam zadzwonił tata. Powiedział, że rozmawiał z dyrektorką instytutu i mam napisać podanie, zawieść jej 200 złotych i ona mi rozłoży czesne na raty. To znaczy podpisze się na podaniu, a w dziekanacie wydadzą mi wszystko, co trzeba. Tylko skąd ja miałam tak nagle dwie stówy wytrzasnąć, co??? Pomyślałam o Esiu. W domu napisałam podanie, zadzwoniłam do Esia, powiedział, że za tyle i tyle czasu mam być pod Galerią Centrum. Byłam. Trochę musiałam poczekać bo Mój Mężczyzna był z tatą w kantorze wymieniać funty. Jak Esia zobaczyłam to coś mnie w środku ścisnęło... rany, ale on przystojny... Tata Eśka się uśmiechnął: „Cześć Ola, a co ty taka smutna jesteś??? Masz 20 lat dziewczyno, życiem trzeba się cieszyć...” Łatwo powiedzieć, ciężej zrobić żeby  tak się rzeczywiście układało. No, ale przyznać trzeba ojca Moje Kochanie to ma bajecznie przystojnego. Niższy jest co prawda od swojego syna, szpakowaty i ma w sobie coś... Tylko ty sobie nie myśl Anioł, ze ja kręcę z synem żeby za tatusia się potem zabrać. Już ja wiem, że Tobie to różne rzeczy po głowie chodzą.

Esio pożyczył mi pieniążki, odprowadził na przystanek i powiedział tak, jak lubię najbardziej „do jutra”. A mi się nogi ugięły...

... a kilkanaście minut później chciałam usiąść na krawężniku i płakać. Okazało się, że pani dyrektor w Instytucie już nie było i że będzie dopiero w piątek. A ja do jutra mam termin zapłaty. Totalnie nie wiedziałam co mam robić. Przyjechałam do domu i zadzwoniłam do Mamy. Usłyszałam, że mam się nie martwić bo nikt mnie nie skreśli z listy studentów, że jeśli chodzi o jakieś przeciw pożarowe szkolenie i kurs BHP to mam wydrukować sobie jakieś pisemko i dać do podpisu prowadzącemu. Zresztą ja nawet nie wiem czy takie coś obejmuje też studentów wieczorowych. Nigdzie nie ma takiej informacji więc różnie to może być, prawda???

Ustaliłyśmy, że jak przyjdzie Tata to do mnie zadzwonią i powiedzą co uradzili. Może być i tak, tylko jak ja wytrzymam do 22 godziny??? Może obejrzę „Między słowami”. Fajny, ciepły film – powinien pomóc.

Znowu dałam sobie opis na gg „nie no kurwa, ja pierdolę”. Traf chciał, że siostra Esia była dostępna. Musiała mu o tym powiedzieć bo zaraz w prawym dolnym rogu monitora zamigotał komunikat, że „S. przesyła wiadomość”.  Mój Mężczyzna zaczął mnie przedrzeźniać „nie no kurwa ja pierdolę – nieźle hahaha.” Dowcipniś się znalazł, wcale nie było mi do u(śmiechu). Potem spytał się na jaki kolor farbuje włosy, ja mu na to, że na blond bo skoro życie mi dopieprza na każdym kroku to czemu ja nie miałabym chociaż raz spieprzyć sobie włosów. Nie uwierzył, zapytał jaki tym razem odcień czerwieni wybrałam. Nie powiedziałam mu, że wiśniowy. Jak jutro się spotkamy to sam zobaczy. Póki co twierdzi, że na pewno jest ładny i mi do twarzy. Wczoraj powiedział, że bardzo ładnie mi w ciemnych włosach. No tak, chuda buzia i ciemne włosięta – efekt wspaniały.

[Mama na koniec naszej rozmowy kazała mi się nie martwić i iść jeść żebym taka chuda nie była. W sumie racja, od rana zjadłam tylko dwie grzanki i Grześka w czekoladzie, wypiłam herbatę i sok jabłkowo-miętowy. Chyba trochę mało, popatrz która jest godzina Eljot. Zaraz coś sobie zrobię...]

... Moje Kochanie też kazało przestać mi się martwić. Powiedziało, że na pewno wszystko będzie okej. Inaczej być nie może. Pewnie, jeszcze jedna przeszkoda, czemu nie??? Tak dla rozrywki, żebym z wprawy czasem nie wyszła, right???

Dobra Aniele, zbieramy się. Wyłączamy Ozzy’ego, idziemy zrobić jakieś jedzonko i oglądamy film. A potem zadzwonią Rodzice i pocieszą mnie mam nadzieję. Bo wyrzucam sobie, że to moja wina, że mogłam szybciej to załatwić, może bym zdążyła...

Ja tak nie umiem Aniele Mój. Nie wiedziałam, że może mi kogoś tak bardzo brakować, że mogę za kimś tak bardzo tęsknić.

Nie wierzyłam...

Teraz już wiem i wierzę. Doświadczam tego każdego dnia. Każdego dnia bardziej.

A bez niego, bez niego to:

Wszyscy są głupi

drzewo jest głupie

słońce jest głupie

motyl jest głupi

żuczek jest głupi

kwiatek jest głupi

i ja też.

... i ja chcę żeby on zadzwonił i powiedział, że przyjeżdża. Chcę mieć pewność/świadomość, ze dziś go zobaczę i przytulę się do niego. Potrzebuję tego bardzo, ale sama nie zadzwonię, nie powiem mu o tym.

W zamian za to postaram się jakoś naprawić mój bordowy golf co by się do noszenia nadawał. Zobaczymy co wyjdzie z tego mojego improwizowania. Bo nie będę ukrywać, że to będzie wielka improwizacja.

... zresztą zrobię dużo żeby czas szybciej biegł...